Μέσα στη βαρυχειμωνιά χάσαμε το σκοπό μας
ζεστό το δάκρυ σαν φωτιά στάζει μες το μυαλό μας
Ζεστό το δάκρυ σαν φωτιά μες το μυαλό μας στάζει
που με το χρόνο φθείρεται, μα θέση δεν αλλάζει
Θέλω να σας δω μετά από χρόνια
να κρίνω τη συνείδησή μας, τα χάρτινα ιδανικά
Τα χρόνια περάσαν φίλοι μου
η νέα γενιά μας κυνηγά
Γύρω στο τραπέζι θέλουμε για μας μια θέση
δε μας νοιάζει για τους άλλους, αν θα τους χωρέσει
όλοι λέμε "δε βαριέσαι, εμένα τι με νοιάζει
ο κίνδυνος είναι μακριά, το πλοίο δε βουλιάζει".