Al van joengsafaan haddekik het spek on men been
Het gezin waar dakik opgroeide was ni echt homogeen
Men vader ne klootzak die dagen on een stuk alleen mor zoop
En een moeder die me elke vent die ze tegenkwam in bed dook
Wa moet ik me men leven,
ik zen het toch zo beu
ik heb alleen mor moeten geven
mor ik wil weg uit dees mileu
wa moet ik me men leven
ik wil ne nieuwe start
andere dingen beleven
of dood gon veur men part
ook op school liep natuurlijk direct alles in het honderd
8 buizen op zeven vakken, en dan was iedereen verwonderd
loempe ezel, stoem varken, idioot da was toen mijne naam
in het leven na al gefaald en totaal, debiel onbekwaam
'k zen 2 keer gescheiden, en eigelijk door mijn schuld
ni dak er oep klopte, mor had zo een gebrek on geduld
'k zat alted achter heur gat docht van joengen oepgepast
ik verstikte me men aandacht en klampte me on heur vast
en na zen ik terug alleen, moet helemaal opnieuw beginnen
en soems vraag ik men eigen af, wa gon ze nog allemol verzinnen.
Mor toch gon ik het proberen, begin terug me een propere lei
Oep zuuk nor het echte geluk, zonder zever, of bedriegerij
en dadis me na ook gelukt, heb na men leven gevonden
ik wist echt ni dat er ook goeie dingen bestonden
terug getrouwd en dan ook nog ne hoop kinderen
en niemand zal vanaf na mijn geluk nog verhinderen