Μήπως μπορεί δυο λεπτά
να μου πεί κανείς και μένα
πως μπορώ να μη μπορώ ν’ απορώ
γιά τα ορθά τα κοφτά
τα γραφτά και τα γραμμένα
που έχουν στήσει στη ζωή μας χορό
και ποιος μπορεί μια στιγμή
τη στιγμή ν’ αποφασίσει
να ορίσει και να σβήσει τα μή
γιατί κανείς δεν μπορεί
τα ρολόγια να γυρίσει
και να ζήσει τη χαμένη στιγμή
ρεφρέν
μα είναι κάτι απ’ τα παλιά
που μένουν ίδια
ένα τσιγάρο απ’ τα βαριά
και πέντε ξύδια
το ίδιο πάθος
το παλιό τ’ απελπισμένο
να σ’ αγαπάω να σε μισώ να περιμένω
μήπως μπορεί δυο λεπτά
να μου πεί κανείς και μένα
πως τα λάθη μου να μην αγαπώ
πόσα σωστά απ’ τα γνωστά
είναι κομένα και ραμένα
να με κάνουνε να μη τα σκεφτώ
και ποιος μπορεί μια ζωή
τη ζωή του να χαρίζει
να ελπίζει να πιστεύει τα θά
γιατί κι αυτός που θα πεί
ρόδα είναι και γυρίζει
το παιχνίδι το γνωρίζει καλά