Είναι κάτι κωμοπόλεις
θάλασσα δε βλέπουνε,
κει που οι δρόμοι τελειώνουν
κι οι ανέμοι στέκουνε.
Είναι κάτι κωμοπόλεις που γεννιόμαστε
κι όπου πάμε και αν ξεχνάμε δεν ξεχνιόμαστε.
Είναι κάτι κωμοπόλεις που μας ξέρουνε
που μας κάνουν απ’ το πλήθος να διαφέρουμε.
Είναι κάτι κωμοπόλεις
χρόνια μου ξυπόλητα
της ψυχής μου πυροφάνια
σε σκοτάδια απόλυτα.
Είναι κάτι κωμοπόλεις που γεννιόμαστε
κι όπου πάμε και αν ξεχνάμε δεν ξεχνιόμαστε.
Είναι κάτι κωμοπόλεις που μας ξέρουνε
που μας κάνουν απ’ το πλήθος να διαφέρουμε.
Είναι κάτι κωμοπόλεις
στη σιωπή βουλιάζουνε
η βροχή μόνο στάζει
κι οι ψυχές σκουριάζουνε.
Είναι κάτι κωμοπόλεις που στοιχειώσανε
κι αν αλλάξαμε βαθιά μας εριζώσανε.
Είναι κάτι κωμοπόλεις που μισήσαμε
μας παιδέψαν, μας πικράναν μα γυρίσαμε.