Μπήκα ξανά σαν τον τρελό
σ’ ένα τυχαίο ξενυχτάδικο
από τις σκέψεις να κρυφτώ σ’ ένα ποτό
σαν τον κατάδικο.
Για μιας αγάπης τη φυγή
που μ’ έχει βάλει φυλακή
πίνω, πίνω.
Μα η μεθυσμένη μου καρδιά δεν την αρνιέται,
δεν την αρνιέται, κι ας τυραννιέται.
Η μεθυσμένη μου καρδιά δεν την αρνιέται,
δεν την αρνιέται, κι ας τυραννιέται.
Μπήκα ξανά σαν τον τρελό
σ’ ένα τυχαίο ξενυχτάδικο
και ξαναζώ γουλιά-γουλιά κάποια βραδιά
που ήπια τ’ άδικο.
Με την ελπίδα πως αυτή
από τη σκέψη θα χαθεί
πίνω, πίνω.
Μα η μεθυσμένη μου καρδιά δεν την αρνιέται,
δεν την αρνιέται, κι ας τυραννιέται.
Η μεθυσμένη μου καρδιά δεν την αρνιέται,
δεν την αρνιέται, κι ας τυραννιέται.