Δρόμοι της Αθήνας,
που είναι, πού πάει;
Στα μάτια της μάνας μου
φθινόπωρα κλαίνε.
Σκισμένη αφίσα
η καρδιά μου ριγάει,
δρόμοι της Αθήνας
αγάπη τη λένε.
Ζητάω συγγνώμη,
μα και να μ’ ακούσει δε δέχεται.
Χιλιάδες οι δρόμοι
κι εκείνη ακόμα δεν έρχεται,
δεν έρχεται.
Δρόμοι της Αθήνας
πού πήγε, πού νά’ ναι;
Σαν φλόγες τα λάθη μου
το σπίτι μου καίνε.
Ποια μάτια απόψε
τα μάτια της φιλάνε;
Δρόμοι της Αθήνας
αγάπη τη λένε.