Την πόλη αυτή θα την αφήσω μακριά
μ' ένα ποδήλατο θα φύγω μια μέρα
θα πάω να βρω τα καλοκαίρια που μας κρύψαν
και του Αυγούστου την ωραία ξεγνοιασιά
Σε έναν ορίζοντα βαθύ πορτοκαλί
θα ανοιχτώ κι όλο το φόβο θα νικήσω
καθώς θα κόβω αυτό το γόρδιο δεσμό
που με κρατούσε μαγεμένο σιωπηλό
Μ’ ένα ποδήλατο θα φύγω μακριά
κι όλος ο δρόμος θα ανοίγει μια αγκαλιά
για τα παιδιά που έχουν γυρίσει
όλο τον κόσμο δίχως χάρτη.
Και θα κοιμάμαι όπου κοιμούνται τα πουλιά
που έχουν πατρίδα τους το χώμα και τα αστέρια
κι ακολουθούν ψηλά τον ήλιο
τα απλωμένα μεσημέρια
Την πόλη αυτή θα την αφήσω μακριά
μ' ένα ποδήλατο θα φύγω μια μέρα
κι όπως σαν ήσυχο αεράκι θα κυλώ
στης γης τον ήχο θα ακούω
τον δικό μου τον παλμό
Ένας χαμένος ποδηλάτης μου ‘χε πει
πως η ζωή είναι ένα ποδήλατο και τρέχει
σε ενα ορίζοντα βαθύ πορτοκαλί
μια μέρα μόνος θα ανεβείς
πίσω απ’ τους λόφους για να δεις