Πως φοβάμαι που σε λίγο ξημερώνει
όπου να ‘ναι η αγάπη μας τελειώνει,
πως φοβάμαι.
Ξημερώνει κι η αγωνία με σκοτώνει
μη χαθεί αυτό που τώρα μας ενώνει
πως φοβάμαι.
Μη φοβάσαι που σε λίγο ξημερώνει
η αγάπη μου για σένα δεν τελειώνει,
μη φοβάσαι.
Κι αν το χάραμα με παίρνει μακριά σου
ένας δρόμος με γυρνάει ξανά κοντά σου,
μη φοβάσαι.
Κι αν τελείωσε η νύχτα
κι αν χωρίζουμε έρωτα μου δυνατέ
κι άλλες νύχτες θα ‘ρθουν πάλι
δεν τελειώνει η αγάπη μας ποτέ.
Πως φοβάμαι που σε λίγο ξημερώνει
όπου να ‘ναι η αγάπη μας τελειώνει,
πως φοβάμαι.
Ξημερώνει κι ένας φόβος με πεθαίνει
να μη σβήσει αυτό το κάτι που μας δένει,
πως φοβάμαι.
Μη φοβάσαι που σε λίγο ξημερώνει
η αγάπη μου για σένα δεν τελειώνει,
μη φοβάσαι.
Κι αν το χάραμα με παίρνει μακριά σου
ένας δρόμος με τραβάει ξανά κοντά σου,
μη φοβάσαι.
Κι αν τελείωσε η νύχτα
κι αν χωρίζουμε έρωτα μου δυνατέ
κι άλλες νύχτες θα ‘ρθουν πάλι
δεν τελειώνει η αγάπη μας ποτέ.