Bu öykü uzun yıllar önce başlar
Sevinç ve hüzün çökmüş vagonlara
Bir tren umuda doğru yol alır
Ve ben içinde bir gurbetlik yolcu
Uzun yıllardan sonra yeter oldu
Gezdim dolaştım en son sana döndüm
Yarı sakat gençliğim heder olmuş
Sen zalim hancısın ben yolda yolcu
Ne kucak açtın ne bağrına bastın
Yaralı ve yalnız darda bıraktın
Doğduğum illerde el gibi kaldım
Sen zalim hancısın ben yolda yolcu
Bir sıcak okşayış bir gülümseyiş
Bunu yıllardan sonra pek çok gördüm
Ne yüzüme baktın ne kulak astın
Sen zalim hancısın ben yolda yolcu...