Een Ochtend vol van liefde
in een liefdevol seizoen
jouw haar bloeit op 't kussen
als een gouden zijden bloem
Liefde bloeit steeds eender
aan ons was niets unieks
aan het einde was geen drama
al had het iets klassieks
Je ogen worden waziger
je mond raakt uit model
je mompelt zacht: "Het spijt me."
Hoe zeg ik zo ooit vaarwel?
En we zijn er nou echt bijna
want de straat loopt op zijn eind
luister naar de echo
hoor hoe elke voetstap rijmt
Je raakt mij nu nooit meer kwijt
mijn liefde neem je mee
en ik bewaar de jouwe
als een zilver collier
Ik denk niet dat je tranen voelt
het zonlicht is zo schel
en prikt steeds in je ogen.
Hoe zeg ik zo ooit vaarwel?
Een Ochtend vol van liefde
in een liefdevol seizoen
jouw haar bloeit op 't kussen
als een gouden zijden bloem
Weinig is er over
de lente kwam en ging
wat blijft dat is een foto
en de herrinnering
ik je ogen blinkt de spijt
we speelden nooit een spel
maar waarom beeft je stem zo?
Hoe zeg ik zo ooit vaarwel?