Ho va summargjest som kom frå by'n.
For eit syn! Eg vart heilt forelska.
Lyst hår so mjukt og langt og augu so blå.
Ko skull ein stakkar gjera?
So tok eg mot te meg og bad ho med
på ein fjelltur, ho sa ja te det.
Det va uppve Hein baka ein stein
at eg la armad'n rundt ho og sa:
Her uppve Hein baka ein stein
her kunn me få vera aleine eilein.
Sole va god, ho velsigna blidt uss båe to.
Du æ ein liten villmann no,
kviska ho, og strauk burt håret.
Og so ga ho meg ein klem og sa
ho va glad for at ingen såg oss.
Sa ho kom nok att te neste år.
Meinte steinen burde kallast vår.