adaletin bu muydu dünya bu muydu söyle gerçek
insanoğlu her zaman neden bu kahpelik peşinde
ben bi kaldırım başındayım biraz moral gerek
ateşledim bu kahrı mutluyum dumanlı gözlerimle
korkularımı yendim artık hiçbirşey gözümde yok
her akşam aynı yerde dostlarımla ölümü bekliyoz
ömrümüz tükendi alamadık henüz bir rol
üzülmedim ve kardeşim umuda doğru var bir yol
sakin ol diyen bir annem bir yanda maddeler
elim yüzüm çöküştedir ne haldeyim bir bilseler
düşünmem gerek toparlanıp sokaklarımdan
ayrı bir yere gitmeliydim bi kez düşünmeden
bu yazdığım benim hayatım söz olsun diye değil
bi çok seven ve sevmeyen insanlar olabilir
satırlarımdan al bi ders düşünceler benimledir
benim sokaklarımda korkular seninle gelebilir
peşimde bir çok insan var hepsi menfaat peşinde
bi günde gel hatır sor her gün aynı dert içinde
gülmek istiyosan acılarınla gel bi sende üfle
henüz yolun başındasın güvenme kimseye
sen sen ol ve beni bi kere yerine koy
uzun zamandır uykusuzdum uykusuzluk harbi zor
bugün bu çenemi zorlayan kaç meret kanımda dolaşıyor
görünce aynalarda kendimi kendimden korkuyor
ve hergün aynı şeyler aynı ortam aynı yerdeyim
aynı sahne aynı rol ben aynıyım değişmedim ki
değişti sanki dünya çok değişmiş insanlar
anladım ki sahteler ve yüzlerinde maske var
tanınmaz hale geldi içimde duygular
yıkık dökük bi yerde şahit oldu bana bu dört duvar
hayatı zirvelerden izliyordum oysa ben
bi yandan düştüm aniden düşüşlerimdi canı yakan
şikayetim hayata dair her bişeyde göz yumardım
her gelen bi darbe vurdu bu yüzden hep yanıldım
hayatta kalmanın bir yoluydu ortamım
düşün birz çözersin evlat ayrı takılmalıydın
her sokakta benim adım ve her sokakta gözyaşım
gülümsemem gerekli anne yeter çok ağladım
ben ağlamazdım öncelerden istediğini yapmadım
bu yüzden her sokakta yankılandı haykırışlarım
yıkılmadım fakat bugünde kahpeler kazandı
nedense hep çıkar sizin taraftan oynanıldı
anlamazdım aynı mevzular birçok kez anlatıldı
meğerse doğrular bir yanlışın peşinde yandı
saklı kaldı düşlerimde gördüğüm bir kaç satır
ne yapsam olmuyor benim satırlarım yarım kalır
benim bugünde gözlerim bir damla yaşla ıslanırken
son bi kez aynı sahne gözümde canlanır
ben soğuk sokakların başında gözlerimde kanlar
her akşam sonunda ellerim nedense dert yazar
sakin olmamın telafisiydi bir duman
bu yüzden her gecemde aniden bölündü uykular
sen sen ol ve beni bi kere yerine koy
uzun zamandır uykusuzdum uykusuzluk harbi zor
bugün bu çenemi zorlayan kaç meret kanımda dolaşıyor
görünce kendimi aynalarda kendimden korkuyor
ve hergün aynı şey aynı yerdeyim
aynı sahne aynı rol ben hiç değişmedim ki
değişti sanki dünya çok değişmiş insanlar
anladım ki sahteler ve yüzlerinde maske var