Nakarat:
Affet yar çok üzgünüm, gün geçtikçe ben ölürüm,
Sensiz bu hayata küskünüm.
Ah nasıl dayanırım, acıyor bu canım,
Ne olur son kez sana sarılayım.
Rap 1. Verse:
Geçen yıllar beni de benden aldı gitti benliğimle,
Dün gece, rüyamdaydın bembeyaz gelinliğinle,
Çok özlemiştim seni, istiyordum sarılmak,
Bir de baktım ki yanımda, bir yastık birde yatak.
Hayatım olmuş batak, gülmek adeta yasak,
Yakıştı mı söyle ah sebepsizce ayrılmak,
Can dediklerimde aldı canımı hiç acımadan,
Yazdı kader senaryoyu, can bedenden çıkmadan.
Yıprattı bu hayat beni ve benliğimi de benden aldı,
Sevdiklerim nerde şimdi, çektiklerim bana da kaldı,
Sevmek ölümse dünyada, ölmek sevmekmidir yoksa,
Gerçekten seven bir kalp, ölünce de sever oysa.
Neden hayat çok zalimsin, sevene derdi çektirirsin,
Beni de birtek sen bilirsin, bu genç yaşta öldürürsün,
Birazcık da durgunum, şu kalbimden vurgunum,
Yapamam artık üzgünüm ve bu hayata küskünüm.
Rap 2. Verse:
Kalleş olmuş insanlık ve de herkes kendinden qeçmiş
Olduğu gibi görünen insan yok
Herkes kendini çok beğenmiş
İyilikler kaybolmuş baksana ve de kötülükler galip gelmiş
Bir kızı çok sevdim ama oda kendini başkasına teslim etmiş
Elimi tutanlarım olmadı ki bu genç yaşımda hayata küskünüm
Yalancı insanların arasında tükendi benim bu garip ömrüm
Sevgilim seninle cananam canınla canına ben ölümlüyüm
Ben bu hayatta herkesi gördüm
İnsanlık namına çok üzüldüm
İnşallah geri dönesin beni sevesin vede hiç geri gitmeyesin
Bırakıp gitme nefesimi kesme ölüyorum aşkım tek seni sevdim
Nolur son defa sana sarılıyım son defa kokunu içime de çekeyim
Sen bunu hissedemezsin belki ama bilki seni çok özledim
Herşey yalan oldu birden bire yıkıldı bütün umutlarım
Beni bile bile mahvettiler bitmez oldu bu hayalkırıklarım
Yalnızlık ne kadar zormuş yalnız kaldım tek başımayım
Sensiz hayata küskün kaldım