Konma bülbül konma viran bağıma
Seni eğleyecek dalım yok benim
Veda ettim neşe saçan çağıma
Sesin dinleyecek halim yok benim
Ağyar girdi bağlarımı budadı
Viran ettim her yanımı tala'dı
Vurdu bedenime kana buladı
Bir gölge edecek dalım yok benim
Bülbül sana layık yeşil ovalar
Kur bir dal üstüne mutlu yuvalar
Uzak dur insandan seni kovalar
İnsan denilecek halim yok benim
Çiğ süt emenlerden kendini koru
Daha ne durursun hadi var yürü
Dünya bir kovandır bende bir arı
Yavru besleyecek balım yok benim
Der Hatifi Cihan keder doluyum
Şüphesiz ki bende mevla kuluyum
Ümitsizim gezsem bile ölüyüm
Gülüp söyleyecek dilim yok benim