Voor de oorlog is oma met opa getrouwd
Ze heeft achtmaal negen maanden met een kind rondgesjouwd
Ze heeft de kinderwagen vijftien jaar vooruitgedouwd
En nu is ze oud, heel oud
Ze heeft haar levenlang van oude kleren nieuwe genaaid
En door haar man verdiende dubbeltjes driemaal omgedraaid
Ze heeft haar kinderen opgevoed en uitgezwaaid
En nu heeft de wind
Nu heeft de wind
Nu heeft de wind van tachtig herfsten haar grijsgewaaid
Ze kijkt de hele dag naar buiten door het raam
En reageert alleen nog op haar meisjesnaam
Als ze die hoort, begint ze weer te stralen
Want ze weet zeker dat haar moeder haar komt halen
Dan staat ze op en wil ze touwtje springen
Dan wil ze zonder jas naar buiten in de zon
Soms begint ze plotseling te zingen
Dat er gedanst wordt op de brug van Avignon
Na de oorlog kwam oma aan het graf te staan
Van haar man, haar lieve man die veel te vroeg was doodgegaan
De dag daarop het tweepersoonsbed en zijn kleren weggedaan
En doorgegaan, ze is doorgegaan
Ze heeft is roze en blauw stapels truitjes gebreid
En voor elk kleinkind opnieuw het logeerbed gespreid
Maar toen raakte ze de namen en gezichten kwijt
Ze is alles kwijt, alles kwijt
En nu is ze op de dood na voltooid verleden tijd
Ze kijkt de hele dag naar buiten door het raam
En reageert alleen nog op haar meisjesnaam
Als ze die hoort, begint ze weer te stralen
Want ze weet zeker dat haar moeder haar komt halen
Dan staat ze op en wil ze touwtje springen
En dan wil ze zonder jas naar buiten in de zon
En soms begint ze plotseling te zingen
Dat er gedanst wordt op de brug van Avignon
Dat er gedanst wordt op de brug van Avignon
Op de brug van Avignon
Wil ze dansen, wil ze dansen
Op de brug van Avignon
Terug bij af waar ze begon