Στο σταθμό τα τρένα σφυρίζουνε,
πρόσωπα χαμένα γυρίζουνε.
Κι εσύ κι εσύ πού να `σαι,
πού ζεις και πού κοιμάσαι;
Τη νύχτα κάνω ρούχο
απ’ τον καημό που σου `χω,
και το σκληρό λιθάρι
στρώνω και μαξιλάρι.
Κι εσύ κι εσύ πού να `σαι,
πού ζεις και πού κοιμάσαι;
Μια στιγμή να κλέβω κοιμήθηκα,
πόσο σε λατρεύω θυμήθηκα.
Κι εσύ κι εσύ πού να `σαι,
πού ζεις και πού κοιμάσαι;