Ekmek Şafağın Ucuna Kurulmuş
Terazide Tartıır
Ama Ağır Çeken Tarafı
Nasırsız Eller Alır
Ekmek Ak Ekmek Sıcağını Bir Yorgan Gibi
Üstüne Çekenleri Bırakır Gider
Boynuna Vurulmuş Zincireriyle
Derken Etimize Saplanır
Uzak Şafakların Yıldızı
Yeni Bir Dil Doğar
Kafir Bir Öğle Altında Ki Uyuşukluk
Kırılır Buz Gibi
Bahar Yapraklarının Avazıyla
Bir Türkü Koyulur Yola
Dağ Taş Demeden Ulaşır İşçilere
Ve Bir Terazi Kurulmaya Başlar Şafağın Ucuna
Kefeleri Hep Aynı Çeken