açlık grevinin 34. günüydü. yarenleri açlığa yatmışlardı. içinde biriktirdiği çığlıklar alıp götürüyordu onu... birşeyler yapmalıydılar...
22 haziran'da tutuşmuş yanıyordu caddeler... halkın 'adalet'iydi o... dersim dağlarının boranı... insana yasaktı sevdası... altın ufağı kadardı... sokaklar, caddeler yoktu artık... 22 haziran gecesi kurşunu bitene kadar çatıştı. kurşun yakaladı onu göğsünden... kara kızdı o... kanatları kan, kanatları yaralı... sevdası arttıka, azaldı acıları... kalktı dersim dağlarına... kardelenler günışığına tutunup karı delmişlerdi...
halkına, halkına yasak 'adalet'ti o...
söz: savaş ezgi
müzik: grup yorum