Πώς να τ’αρνηθώ που σε αγαπώ ακόμα
και στης μοναξιάς το χρώμα ντύνομαι
Γύρω μου βροχή όπως σταματάω το χρόνο
μια σταγόνα μεσ’το δρόμο γίνομαι
Κι όλα αυτά που ζήσαμε όνειρο και ξυπνήσαμε
πίσω αφήσαμε όλα αυτά που μας δέναν σφιχτά
μια ματιά τρυφερή κι όπως παίρνεις τη στροφή
δε θα δεις δάκρυα μεσ ’τη βροχή
Πώς να ξεχαστώ όλα γύρω σε θυμίζουν
όλα αυτά που μας χωρίζουν σκέφτομαι
όσο κι αν κρυφτώ νιώθω ότι σ’έχω χάσει
και πως μ’έχεις πια ξεχάσει δέχομαι
Κι όλα αυτά που ζήσαμε όνειρο και ξυπνήσαμε
πίσω αφήσαμε όλα αυτά που μας δέναν σφιχτά
μια ματιά τρυφερή κι όπως παίρνεις τη στροφή
δε θα δεις δάκρυα μεσ’τη βροχή