Με ιδρώτα βγαίνει το ψωμί
δουλειά κι αντρίκια χέρια
πόσο ψηλά είναι τ’ αστέρια
βόηθα Χριστέ και Παναγιά
Μας πνίγει η πίκρα τη ζωή
νεκρά τα όνειρά μας
ζέστανε, ήλιε, την καρδιά μας
βόηθα Χριστέ και Παναγιά
Ο κόσμος έγινε πολύς
μες στην καρδιά μας βρέχει
κι όμως κανείς δεν μας προσέχει
βόηθα Χριστέ και Παναγιά