Το τρένο θα φύγει στις έξι
βουλιάζει από κόσμο ο σταθμός
με τραγούδια σημαίες και ζήτω
για τον πόλεμο του μηδενός.
Πετάει στον αέρα η πατρίδα
η βία ντυμένη Εθνικά
συνθήματα ηλεκτρισμένο το πλήθος
"τα σύμβολα κράτα ψηλά".
Πέφτει σινιάλο σφυρίζει
επίθεση "στο πουθενά"
ο λαός ξεφωνίζει και το τέλος αρχίζει...
στα δεκαεννιά.
Θα πάρω το τρένο για να δώ πού θα φτάσει ο καπνός
αν μεθύσουν οι σφαίρες κι αν δακρύσει ο εχθρός.
Το τρένο θα φτάσει στις δέκα
αλλιώτικη η επιστροφή
κουρασμένα βαγόνια στη ψύχρα η πίστα
τα ένστιχτα σε ανακωχή.
Φιγούρες βαθειά τσακισμένες
πληγές του πολέμου ανοιχτές
στο πέτο παράσημα μίσους
το σήμερα δεν είναι χτές.
Πού να χωρέσει η φρίκη
και ποιος θα μου πεί το "γιατί"
σου χαρίζω τη νίκη το Εθνικό δεκανίκι
και την ενοχή.