Verse 1;
Sofra kurdum sana, bi büyük aşk içeriz.
Orda yabancı kalma, kalk buyur gel içeri.
Bakışlarım bugün müptelası gözlerinin.
Elimi tuttuğun an mutluluğa and içerim.
Lakin ne desem boş, oldukça uzaktasın.
Ben mi karamsarım, (ne) huzura durak mısın?
Ah kadın, ben her gün dumanla savaşırken,
Merak ediyorum şuan sen hangi kucaktasın?
Kocan nasıl, benziyor mu bakışlarım?
Görünüşte adam fakat ruhu biraz yarım.
Gerçi onun da vardır seninle hayalleri.
Hepsi yatakta, sence buna aşk mı denir?
Bekle derim, e kendin gör olanları.
Görüpte inanman, en saçma olan yanı.
Güzel yanakların onun avuçlarındayken,
Bu denli sinirlenmem, normal karşılanır.
Nakarat x2;
Aşk kadın, senin gördüğünden ibaret değil.
Aç kalıp sigara izmaritinde yüzmek gibi.
Aşk kadın, senin bildiğinden bambaşka.
Ben altı yıl verdim, inanmadığın bu aşka.
Verse 2;
Baştan alıyorum, yani karanlıktayım.
Bu kadar az mıydı, adıma düşen payın?
Kalbimdeki sükunet yokluğundan ibaret.
Şu an temiz kafam, gözlerim fena kayık.
Yanımda sadece, birazcık kalır mısın?
Aşk bu bendeki, bilmem tanır mısın?
Gözlerin tıpkı beni boğan bir okyanus,
Yani suyun eşsiz mavisinden alımlısın.
Ben aşkın oğluyum da, biraz soğuk tenim.
Biraz da yorgunum, seyrek gülüşlerim.
İçimde sana büyüttüğün sakin bi özleyiş.
Hepsi yürekte, ben de buna aşk derim.
Bitirmek istemiyorum ilk defa bi şarkıyı.
Hala saklıyorum ördüğün siyah atkıyı.
Sayende her şeyden soğuyorum ben yavaştan.
Asla unutmam bu yaptığın hoş katkıyı.