Σε ώρες άσχετες αργά
σε παίρνω και δεν κλείνω
ρωτάς ποιος είναι τσιμουδιά
απάντηση δε δίνω
Μονάχα ανασαίνω
σ’ ακούω και σωπαίνω
Μ’ απελευθερώνει κι όμως δεν τελειώνει
αυτό το μίσος
όσοι μένουν μόνοι
με νιώθουν ίσως
Ένας θυμός, ένα καπό
και τα παλιά κλειδιά μου
καθώς θα βρίζεις θα κρυφτώ
μαζί με τη σκιά μου
Σ’ ακούω και σωπαίνω
μονάχα ανασαίνω
Μ’ απελευθερώνει κι όμως δεν τελειώνει
αυτό το μίσος
όσοι μένουν μόνοι
με νιώθουν ίσως