Καταιγίδα, καταιγίδα θα μου τα σαρώσει όλα,
έρωτά μου και πατρίδα, σα σκυλί που τρώει φόλα.
Καταιγίδα και βαπόρια, τα’ δα όλα με τη μία,
ξέμεινα με τα κοκόρια από λάθος γνωριμία.
Άϊντε φεύγα ρώρα, δεν υπάρχει χώρα,
αν τη κατοικήσεις, μέσα μου καμιά.
Τα `χω κάψει, τα’ χω, έφαγα το βράχο
κι έμεινε η θλίψη, άχρηστη ζημιά.
Ξεπεράστηκες, ξεπεράστηκα,
βασανιστηκες, τζάμπα βιαστικά
γι `αυτο σαν την Ινδιάνα, σαν την Ινδιάνα
επικαλούμαι τελικά.
Καταιγίδα, καταιγίδα θα τα κάνει όλα σκόνη,
έρωτά μου και πατρίδα , σίδερο βαρύ κι αμόνι.