Αν μάζευα τα δάκρυα
που μ’ έχεις ποτισμένα
θα έκανα μια θάλασσα
να σ’ έπνιγα κι εσένα.
Σ’ έχω στη ζωή
βασανιστή και τιμωρό
κι όμως επιμένω
σαν τυφλή να σ’ αγαπώ.
Το 'χω παράπονο, το 'χω καημό
μέσα στα χέρια σου
σαν άνθρωπος κι εγώ
λίγη στοργή και συμπόνια να βρω.
Αν θα μάζευα τα δάκρυα
που μ’ έχεις ποτισμένα
θα έκανα μια θάλασσα
να σ’ έπνιγα κι εσένα.
Ποια μοίρα άδικη, ποιο ριζικό
με δένει στο πλάι σου
και σε ακολουθώ
δίχως να ξέρω γιατί σ’ αγαπώ.
Αν θα μάζευα τα δάκρυα
που μ’ έχεις ποτισμένα
θα έκανα μια θάλασσα
να σ’ έπνιγα κι εσένα.
Σ’ έχω στη ζωή
βασανιστή και τιμωρό
κι όμως επιμένω
σαν τυφλή να σ’ αγαπώ.