Η ανάμνηση παίζει, σκιά στο τραπέζι
Στο γράμμα που γράφω και δε θα το δεις
Ο καημός με παιδεύει την καρδιά παγιδεύει
Δεν τον σβήνουν οι στάλες αυτής της βροχής
Στο πάτωμα τα ρούχα σκορπισμένα
Να μοιάζουνε παλιά τσαλακωμένα
Τα ρούχα που φορούσαμε μαζί
Και έγιναν ανάμνηση πικρή
Ο νους μου ταξιδεύει την αγάπη γυρεύει
Και όνειρα κάνω να `ρθεις να με βρεις
Οι μέρες περνάνε οι ελπίδες μου πάνε
Μα εγώ σε προσμένω και πού να φανείς.