Τα χρόνια μας μικρά
Στο ψέμα βουτηγμένα
Τα όνειρα ανοιχτά
Μα μένουνε κλεισμένα
Και εγώ θέλω να ζω
Με τη δική μου αλήθεια
Και αυτά που θα σου πω
Δεν είναι παραμύθια
Αν δάκρυσες ποτέ με Καζαντζίδη
Αν κάηκες στου πόθου τη φωτιά
Αν ένιωσες της πίκρας το λεπίδι
Και αν άκουσες ποτέ για προσφυγιά
Τότε θα νιώσεις πόνο στην καρδιά
Να μάθω προσπαθώ τι κρύβεις στο μυαλό σου
Τα πρέπει τα μπορώ και το παράπονό σου
Τι νιώθεις και τι θες ρώτα με να σου λέω
Τις κρύες σου βραδιές σαν τη φωτιά να καίω.