Άλλη μια νύχτα
σε παίρνει μακριά
σαν το κύμα που σκάει σε άγρια στεριά
αφιλόξενες πόλεις ταξιδεύουν γι’ αλλού
και οι φίλοι δεμένοι
στα κατάρτια του νου
Ένα όμορφο ψέμα η αλήθεια ζητάει
και χιλιάδες αλήθειες το ψέμα σκορπάει
στην αρένα του κόσμου εμείς θεατές
μονομάχοι και θύτες
του αοράτου αλήτες
Ένα φως δραπετεύει
και σηκώνει ψηλά
μια φλεβίτσα ετοιμόγεννη του ανέμου παιδιά
ζωγραφίζει ένα γέλιο που σαρώνει το χθες
στου ονείρου τους χάρτες
στ’ ουρανού τις αυλές