Ανέμισαν
απ’ τους ιστούς τα μαύρα
καθαίρεσαν
τα κόκκινα πανιά,
σαν έσβησε
απ’ τις καρδιές η λάβρα
κρυστάλλωσε
του φθόνου η παγωνιά.
Κατέρρευσαν
του πάθους μας τα κάστρα
δεν άντεξαν
στου χρόνου τη φθορά,
κατέληξαν
τα όνειρα μας φάρσα
κι απάγκιασαν
σε στάσιμα νερά.
Σταμάτησαν
του χρόνου μας οι δείκτες
σαλπάρουμε
ξανά πίσω στο χτες,
τραυμάτισαν
τα λόγια μας τις νύχτες
να ψάχνουμε
αν φταίω ή αν φταις.