Χωρίσαμε κι ο πόνος να σκοτώνει
η σκέψη σου κρατάει το τιμόνι.
Για κοίτα παραλίγο να τρακάρω
που έσκυψα να σβήσω το τσιγάρο.
Και πηγαίνω σε μιαν άκρη
να σκουπίσω ένα δάκρυ
και με γράφει ο τροχονόμος
που παρκάρω παρανόμως,
αχ και φταις εσύ.
Τα μάτια μου δεν στέγνωσαν ακόμη
σε ψάχνω και με φάγανε οι δρόμοι.
Ξεχνιέμαι και κορνάρουνε οι πίσω
χωρίσαμε και πώς να συνηθίσω.
Και πηγαίνω σε μιαν άκρη
να σκουπίσω ένα δάκρυ
και με γράφει ο τροχονόμος
που παρκάρω παρανόμως,
αχ και φταις εσύ.