Είναι το πλοίο μου στάμνα σπασμένη
πεινάει για πέλαγο, διψάει για πηγή.
Νέο ταξίδι του κάκου προσμένει
φύγαν προφήτες, σκυλιά κι οδηγοί
έρημος έμεινε η εύφορη γη.
Ρίχνω την άγκυρα, δένω τους κάβους
κάνω πως πιάνω λιμάνι ξανά.
Σπάω τις πυξίδες και τους αστρολάβους
λιώνω τα αγάλματα, καίω τα σκοινιά
σκίζω κομμάτια τα αρχαία πανιά.
Καινούργια Ιθάκη, παλιά προσευχή
τη μάνα μου βρείτε, ζυμώνει ψωμί.
Τους φίλους φωνάξτε, ν’ αρχίσει η γιορτή
το σπίτι θα κτίσω ξανά απ’ την αρχή.
Κι αν ο ορίζοντας δείχνει σκοτάδι
κι αν το μνημόσυνο πεινάει για ψυχές.
Άναψε ο ήλιος το μαύρο σημάδι
τέλειωσαν πια οι παλιές εποχές
λόγια μεγάλα και κούφιες ευχές.