Μόνος κι απόψε σε ζητώ
κι η μοναξιά με δέρνει.
Ο πόνος δάκρυα καυτά
μες στη ματιά μου φέρνει.
Μια αγκαλιά μου απόμεινε
φωλιά πια γκρεμισμένη,
τα χέρια μου γίναν κλαδιά
που ο βοριάς τα δέρνει.
Μόνος κι απόψε σε ζητώ
χωρίς να θέλω κλαίω.
Κι αν είμαι άντρας τι μ’ αυτό
πως σ’ αγαπώ σου λέω.
Μια αγκαλιά μου απόμεινε
φωλιά πια γκρεμισμένη,
τα χέρια μου γίναν κλαδιά
που ο βοριάς τα δέρνει.