Εγώ είμαι τ' ορφανό παιδί
το παραπονεμένο
και μες στον κόσμο μοναχό, ψεύτη ντουνιά,
γυρίζω το καημένο.
Κι αυτό ακόμα το κρασί
που λένε πως ζαλίζει,
όταν το πίνω μόνος μου, ψεύτη ντουνιά,
ορφάνια μου θυμίζει.
Εγώ είμαι τ' ορφανό παιδί
με το μεγάλο πόνο
που αν πονώ ή χαίρουμαι, ψεύτη ντουνιά,
εγώ το ξέρω μόνο.