Κι αν μ’ έχεις κάνει ένα πτώμα ζωντανό,
με τυραννάς όσο μπορείς, με τυραννάς για να πονώ.
κι αν έχεις γίνει της ζωής μου το μαράζι,
δεν πειράζει, δεν πειράζει, δεν πειράζει.
Στο σαδισμό σου με τον πόνο μου γελάς
κι ένα κορμί στη προστυχιά, ένα κορμί κατρακυλά.
κι αν ο ντουνιάς με περιπαίζει δε σε νοιάζει,
δεν πειράζει, δεν πειράζει, δεν πειράζει.
Είσ’ ένας τύραννος κι αλύπητα κτυπάς,
χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, χωρίς καρδιά να αγαπάς.
Κι αν η κακία σου τα στήθια μου σπαράζει,
δεν πειράζει, δεν πειράζει, δεν πειράζει.