Ένα φάκελο στη πόρτα μου αφήσανε προχτές,
μία πρόσκληση που λέει πως το παρελθόν σου καις.
Ό,τι έψαχνες το βρήκες και δεν έχασες λεπτό
και στο γάμο το δικό σου θέλεις να παραβρεθώ...
Και στα δικά μας, και στα δικά μας
που ζούμε ελεύθεροι τα όνειρά μας.
Και στα δικά μας, μα να θυμάσαι
έτσι όπως έστρωσες τα βράδια θα κοιμάσαι...
Χαίρομαι με τη χαρά σου, έτσι είναι η ζωή
τώρα ήρθε η σειρά σου, η δική μου ακόμα αργεί.
Έκανες αυτό που θέλεις, μα στο τέλος, να το ξέρεις,
της καρδιάς πληρώνουν όλοι το λογαριασμό.
Ορκιζόσουν πως για σένα είμαι της ζωής το τέρμα,
μα όλα ήτανε ένα ψέμα και τι να σου πω;..
Και στα δικά μας, και στα δικά μας
που ζούμε ελεύθεροι τα όνειρά μας.
Και στα δικά μας, μα να θυμάσαι
έτσι όπως έστρωσες τα βράδια θα κοιμάσαι...
Και στα δικά μας, και στα δικά μας,
έτσι όπως έστρωσες τα βράδια θα κοιμάσαι...