Λές μόλις χθες, ήτανε που μ’είχες αγκαλιά...
Τώρα ενοχές, γύρω μου αφήνεις, συντροφιά...
Νιώθω πως κρύβεσαι κι απομακρύνεσαι, δίχως σκοπό...
βλέπω χανόμαστε και πλησιάζουμε, στον χωρισμό...
Μα πες μου ποιος,
στα χέρια του θα σε κρατά,
θα ψιθυρίζει τρυφερά,
δυο λόγια που `ναι αληθινά...
Μα πες μου ποιον,
μέσα στα μάτια θα κοιτάς
κι εκεί θα βλέπεις πρωινά,
που `φτιαξε ο Θεός, για μας...
Λές οι στιγμές, που μας δέναν τότε, ατονούν
και σαν αυτές, τώρα ίσως πίσω, δε γυρνούν...
Νιώθω πως κρύβεσαι κι απομακρύνεσαι, δίχως σκοπό...
βλέπω χανόμαστε και πλησιάζουμε, στο χωρισμό
Μα πες μου ποιος,
στα χέρια του θα σε κρατά,
θα ψιθυρίζει τρυφερά,
δυο λόγια που `ναι αληθινά...
Μα πες μου ποιον,
μέσα στα μάτια θα κοιτάς
κι εκεί θα βλέπεις πρωινά,
που `φτιαξε ο Θεός, για μας...