Φύγε βάσανο από μένα
δε σε θέλω πια,
γιατί μου `χεις φαρμακώσει
τη δόλια μου καρδιά.
Πια συνήθισα, δε θέλω
φως μου να σε ειδώ.
Άπονη καρδιά να φύγεις
γιατί δε σ’ αγαπώ.
Νόμιζες ότι μπορούσες
να με τυραννάς,
να μ’ έχεις να παιδεύουμαι
και να μη με πονάς.
Με καιρό θα μετανιώσεις
όμως θα `ναι αργά,
θα ζητάς δε θα με βρίσκεις
και θα θρηνείς πικρά.