Ασήμι, στάλαξε η σελήνη,
μέσα στης θάλασσας τα πλάτη
κι ο νους τα χνάρια του αφήνει,
ίδιος ολάσπρο, ατίθασο άτι .
Μια κουκουβάγια σιγοκλαίει,
κουλουριασμένη σε μιαν άκρη,
τριζόνια και νοικοκυραίοι,
σιγολαλούν να φύγει το άχτι.
Μια νότα ξέφυγε κλαμένη
από ένα τσέλο που στενάζει,
βγήκε στη ρούγα ερωτευμένη,
μια αχτίδα και σφιχταγκαλιάζει.
Κι ο έρωτας παραμονεύει,
μικρούλης κλέφτης στη γωνιά,
κι όλο τα βέλη του εκτοξεύει,
με υπομονή και απονιά.