Δεν ξέρω αν τα λόγια σου αγάπη
Τα λένε όσοι στ’ αλήθεια τα πιστεύουν
Τα γέρικα τα χέρια σου αγάπη
Πόσα μωρά ακόμη κανακεύουν
Θα ήθελα να ξέρω ποια ανάγκη
Σε σπρώχνει και ακόμη ασχολείσαι
Για πες μου τι ζητάς για αυτές τις χάρες
Και σαν γριά πουτάνα προσποιείσαι
Θα `θελα επιτέλους να μ’ αφήσεις
Στο μαύρο μου σκοτάδι να γυρνάω
Σκουλήκι που αν το κόψουνε στη μέση
Το άλλο μου μισό ξαναγεννάω
Κι αυτοί που με πατούν να υποφέρουν
Που πρέπει το παπούτσι να λερώσουν
Αγάπη πόσοι άγγελοι ευνούχοι
Ζητάνε ένα σκουλήκι να σπιτώσουν
Δεν ξέρω αν ο πόνος σου αγάπη
Αλλάζει των ματιών σου τους χιτώνες
Ή αν αυτό το σκορποχώρι
Ζητάς να σουλουπώσεις με κανόνες
Δεν ξέρω αν το δικό σου το νυστέρι
Ανοίγει ένα ποτάμι στην καρδιά μου
Μα ξέρω πως δε βρίσκεται λημέρι
Να κρύψω από σένα τη σκιά μου