Ίσως πήρε καιρό να γυρίσω την πλάτη
κι είν’ ακόμα ζεστό το δικό μας κρεβάτι
Έχει αντέξει καιρό ο δικός μας χειμώνας
νόμιζα ήταν στιγμή, όμως έγινε αιώνας
Tώρα είν’ αργά για ν’ αλλάξεις
τώρα πρέπει παντού να με ψάξεις
τώρα θα ’μαι αέρας που φεύγει μακριά σου
τώρα δε θα μια ’κει, θα ’μαι μόνο η σκιά σου
Κάποτε ήσουν πηγή, απ’ τα μάτια ποτάμι
τώρα είσαι στιγμή, μια σταγόνα στο τζάμι…