Πετάς κι ονειρεύεσαι
μα στο δρόμο αποκοιμιέσαι κρυφά
πιόνι αφήνεσαι
στον αέρα, στη σκακιέρα δειλά.
Διψάς, για νερό τριγυρνάς
σαν το βρίσκεις στις πηγές του βουτάς
φόβων φλασκί κουβαλάς
το γεμίζεις, σαν το πίνεις μεθάς.
Για δες, σαλεύουν της γης οι οδοιπόροι
σου στέλνουν μαντάτα μυστικά.
Φως ποθητό που των ματιών καίει την κόρη
στου Άδη πώς μοιάζει τα σκοτεινά.