Γιάννης Κούτρας - Στη γειτονιά που πια δεν ζούμε 歌词

Στη γειτονιά που πια δεν ζούμε
ούτε κι εσείς ούτε κι εγώ,
κορίτσια των παλιών των χρόνων,
πήγα τους ίσκιους μας να βρω.
Παλιές αυλές με τις χρυσίνες,
μπαλκόνια με βασιλικούς,
ρομβίες στις γωνίες των δρόμων
με τους αριούς διαβατικούς,
παράθυρα που σαν περνούσα
κρυφόπαιζαν μισανοιγμένα,
όλα ο καιρός τα είχε αλλάξει
― πιότερο ακόμα κι από μένα!
Κι έτσι που γύρναγα στους δρόμους
δίχως τους ίσκιους μας να βρω
-κι ήτανε δείλι φθινοπώρου-
ένιωσα ωσάν, κι εσείς κι εγώ
νάχαμε, τάχατε, πεθάνει
σε περασμένες εποχές.
Κι όχι σα νάχαμε πεθάνει,
μα ως σαν να μη ζήσαμε ποτές...