Κλείνω τα μάτια μου κι όλα ξεκινάνε
σαν να κοιτώ από παράθυρο κλειστό
Θολές φιγούρες πίσω από το τζάμι
μνήμες κι αισθήσεις σ’ έναν ξέφρενο χωρό
Αχ και να `ξερες πόσο κοντα σου είμαι
Αχ και να γύριζες ’λιγάκι προς τα εδώ
και να με κοίταζες πάλι μες στα μάτια
Αχ και να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ
Όσο κι αν φεύγεις μακριά και δε σε φτάνω
τόσο θα τρέχω από πίσω σαν σκιά
Σαν το ποτάμι που ποτέ δεν πάει πίσω
είναι παντού μα δε σε βλέπω πουθενά
Αχ και να `ξερες έχω πιά αλλάξει
Αχ και να με έβλεπες πώς σε κοιτώ ξανά
σαν το σκυλί που ψάχνει ένα χάδι
Αχ και να `ξερες, δεν είμαι ο ίδιος πιά
Αχ και να `ξερες πόσο κοντα σου είμαι
Αχ και να γύριζες ’λιγάκι προς τα εδώ
και να με κοίταζες πάλι μες στα μάτια
Αχ και να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ