Το φεγγάρι είναι μαγκάλι
Και ζεσταίνοντ’ οι φτωχοί.
Μεθυσμένος είμαι πάλι
Για μι’ αχάριστη ψυχή.
Το φεγγάρι είναι μια τρύπα
Στο ταβάνι τα’ ουρανού.
Όταν έχω γίνει σκνίπα
Δε μου φεύγεις απ’ το νου.
Το φεγγάρι είναι γρόσι
κι οι θεοί παίζουν στριφτό.
τη ζωή μου σου ’χω δώσει
Κι εσύ ούτε ευχαριστώ.