Αυτά τα μάτια που απόψε με κοιτάνε
μ’ έχουν παιδέψει κι έχω κλάψει σαν παιδί.
Αυτά τα μάτια, τα μαχαίρια που τρυπάνε
λες και ζητάνε να μ’ ανοίξουνε πληγή.
Ξέρεις πως ακόμα σ' αγαπώ
μα μην περιμένεις να γυρίσω.
Μέσα από τις στάχτες δε μπορώ
τη ζωή που μου ‘καψες να χτίσω.
Αυτά τα χέρια που μ’ αγγίζουν και πονάω
είναι τα χέρια που με γέμιζαν χαρά.
Σ’ αυτά τα χέρια πίσω δεν ξαναγυρνάω
για θα με βρει ξανά η μαύρη συμφορά.
Ξέρεις πως ακόμα σ' αγαπώ
μα μην περιμένεις να γυρίσω.
Μέσα από τις στάχτες δε μπορώ
τη ζωή που μου ‘καψες να χτίσω.