Άκου, τη φωνή της καρδιάς σου
ξαναγύρισε, βιάσου
δεν υπάρχει καιρός.
Άκου, σ’ αγαπώ ως την τρέλα
πάρ’ το δρόμο σου κι έλα
Είν ο κόσμος σκληρός.
Εγώ, θα προσμένω στην πόρτα όπως παλιά
Εγώ, φορτωμένος φιλιά
Εγώ που με καίει η φωτιά σου από μακριά
και ζω μέσα στα δάκρυα
Άκου, τη φωνή της καρδιάς σου
και στα κλώνια μου στάσου
κουρασμένο πουλί.
Άκου, η ζωή μας πεθαίνει
και το μόνο που μένει
είναι ένα φιλί.