Πάνε τόσα βράδια που είμαι στην αναμονή
νύχτες μακριά σου που `ναι σκέτη τυρανία
για να σου μιλήσω περιμένω στη γραμμή
είμαι απελπισμένος και με τρώει η αγωνία
Με ποιον μιλάς γιατί μιλάς
στην αγκαλιά μου θέλω να `ρθεις πάλι πίσω
τώρα πια δε μ’ αγαπάς
και δεν μπορώ στο άδειο σπίτι μας να ζήσω
Με ποιον μιλάς γιατί μιλάς
μες στην καρδιά μου έχει αρχίσει να νυχτώνει
που τώρα πια δε μ’ αγαπάς
και η ζωή χωρίς εσένανε τελειώνει
Γυρω μου σκοτάδι η αγάπη πουθενά
πως να περιμένω κι άλλο στο ακουστικό μου
για να σου μιλήσω έστω μερικά λεπτά
έχω τσαλακώσει πάλι τον εγωισμό μου
Με ποιον μιλάς γιατί μιλάς
στην αγκαλιά μου θέλω να `ρθεις πάλι πίσω
τώρα πια δε μ’ αγαπάς
και δεν μπορώ στο άδειο σπίτι μας να ζήσω
Με ποιον μιλάς γιατί μιλάς
μες στην καρδιά μου έχει αρχίσει να νυχτώνει
που τώρα πια δε μ’ αγαπάς
και η ζωή χωρίς εσένανε τελειώνει