Εχθές σε μια γωνιά του δρόμου
μπροστά στα μάτια μου,
με πετροβόλαγες μικρό μου με τα κομμάτια μου.
Είχες τον άνεμο εσύ πατρίδα
κι εγώ την έρημο,
κι όπως με στράβωνες
εγώ σε είδα,
μες την πανσέληνο,
μες την πανσέληνο...
Γυρνάει ο νους μου στα χαμένα
σαββατοκύριακα
μα είναι τοπία ερειπωμένα
και κάστρα ανήλιαγα.
Είχες τον άνεμο εσύ πατρίδα
κι εγώ την έρημο,
κι όπως με στράβωνες
εγώ σε είδα,
μες την πανσέληνο,
μες την πανσέληνο...
Είχες τον άνεμο εσύ πατρίδα
κι εγώ την έρημο,
κι όπως με στράβωνες
εγώ σε είδα,
μες την πανσέληνο,
μες την πανσέληνο...