Πάνω στον τοίχο δυο καπέλα
έτσι γερμένα στα καρφιά,
πήρα με δάκρυα το ένα
κι όπως το κράτησα αγκαλιά,
καρδιά μου, φόρεσα το ένα,
μια βόλτα σ’ έβγαλα μετά.
Το `να καπέλο στο κεφάλι,
τ’ άλλο καπέλο στην καρδιά.
Έλα μην κλαις εσύ για αυτά
αφου δεν ήμουνα για σένα.
Μ’ ένα καπέλο μοναχά,
κράτα τα μάτια μου κλεισμένα.
Τα `χα στο πλάϊ σου ανοιχτά,
μα έπεφτε πάνω μια ηλιαχτίδα
και έτσι όπως σ’ έχανα αργά,
ποτέ να φεύγεις δε σε είδα.
Έχω, καρδιά μου, δυο καπέλα,
ένα για κάθε μου ζωή.
Μια εγώ που σ’ έχω ζήσει
και μια που μ’ έζησες εσύ.
Κι αφού μου έμεινε απόψε
μονάχα η μια από τις δυο,
σ’ έχω στο σώμα μου κρυμμέμο,
σε μεγαλώνω και σε ζω.