Τα δάκρυα του χωρισμού
ακόμη δε στεγνώσαν,
προτού νυχτώσει βράδιασε
κι οι δρόμοι ερημώσαν.
Σκοτεινές οι στράτες
αχ σκοτεινές οι στράτες
απ’ την στιγμή που έφυγες
φύγανε κι οι διαβάτες.
Ως και ο ήλιος χάθηκε
μαζί τον έχεις πάρει
μαζί σου πήρες την χαρά
τ’ άστρα και το φεγγάρι.
Σκοτεινές οι στράτες
αχ σκοτεινές οι στράτες
απ’ την στιγμή που έφυγες
φύγανε κι οι διαβάτες.
Παντού σκοτάδι και καημός
με πνίγει το μαράζι
και μες στο γλυκοχάραμα
η νύχτα μ’ αγκαλιάζει.
Σκοτεινές οι στράτες
αχ σκοτεινές οι στράτες
απ’ την στιγμή που έφυγες
φύγανε κι οι διαβάτες.